Ο Τσακαλώτος υπουργός οικονομίας. Και γιατί δεν το παίρνουμε απόφαση να πάμε μόνοι μας να βουτήξουμε. Να πνιγούμε μια και καλή, κι όχι να περιμένουμε σαν κορόιδα μαλάκες στη σειρά ο ένας στρυμωγμένος με τον άλλον. Δεν χριάζεται να κάνεις τον κόπο να εκτιμήσεις την ανικανότητα του συντρόφου Ευκλείδη, στην πραγματικότητα ενός φαιδρού πολιτικού ατόμου, με νευρώσεις και αδυναμίες. Εντελώς ανεπαρκέστατου, που παραμένει στη θέση του διότι αυτόν έχουν επιλέξει οι ξένοι «συνομιλητές» του.
Να ξέρουμε τι λέμε. Δεν είναι μόνον ο Στουρνάρας που δεν τον γουστάρει η παρέα του Τσίπρα και τον οποίον κρατάει διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος ο ξένος παράγοντας. Είναι και ο Τσακαλώτος, ο οποίος εδώ και ενάμιση χρόνο δεν έχει σχέση ουσίας με το Μαξίμου.
Και η κυρία Λαγκάρντ επιμένει, και μαγκιά της από τη πλευρά της, όπως και οι Γερμανοί, ότι η Ελλάδα οφείλει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Όλα αυτά τα θολά και μπερδεμένα για αφορολόγητο, πρωτογενές πλεόνασμα, μείωση συντάξεων. Και άσε το παραμύθι ότι η Ελλάδα βγήκε από τα μνημόνια.
Είχαν τον άλλον χωμένο, μόνο το κεφάλι του έξω, για να αναπνέει, μην τυχόν και τους μείνει. Και αφού τον κράτησαν ζωντανό θαμμένο στο χώμα μέσα, μια ωραία μέρα τον απελευθέρωσαν. Τον έβγαλαν από το λάκκο. Και πράγματι ο δυστυχής ήταν ελεύτερος να μην έχει να φάει. Ελεύθερος να κυκλοφορεί άφραγκος και ξεβράκωτος.
Έλεγα ότι δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να ζυγίσεις πόσο μετράει ως διαπραγματευτής με τους δανειστές ο Τσακαλώτος, που μου θυμίζει τον τηλεοπτικό Καπουτζίδη. Είναι δυνατόν να εμπιστευτεί μία χώρα, ένας λαός κάποιον υπουργό έναν 58χρονο με το κυπελλάκι του καφέ στα χέρια να περπατά στο δρόμο; Σε παρακαλώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου