Το κόμμα λέει «Ψηφίζουμε ΝΑΙ, καταψηφίζουμε την πρόταση της κυβέρνησης, δεν δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης, σύμφωνα με τις αρχές του κόμματος, του προγράμματος του, της ιδεολογίας του…» κι όλα αυτά τα μπουρδοειδή και μπουρδελοειδή.
Κατ’ αρχήν. Δεν υπάρχει κανένα κόμμα. Υπάρχει ο αρχηγός του. Αν υπάρχει πράγματι κόμμα, τότε η στάση του θα ήταν εκείνη που εξέφραζε η πλειοψηφία των βουλευτών του. Των μελών του. Και η οποία πλειοψηφία θα ήταν στο πνεύμα των εξαγγελιών του κόμματος.
Παρακάτω. Βγαίνει στον αέρα βουλευτής και λέει στα ίσα: «Θα ψηφίσω κατά συνείδηση» Δηλαδή; «Θα ψηφίσω αυτό που γουστάρω, που με συμφέρει προσωπικά, και θα διαφοροποιηθώ από το κόμμα». Δηλαδή; Γράφει στα παπάρια του το κόμμα, δηλαδή τον αρχηγό. Και ο αρχηγός ανάλογα: Ή διαγράφει τον αντάρτη ή κάνει το κορόιδο διότι τον έχει ανάγκη.
Όταν ο «αντάρτης» βουλευτής λέει «Ψηφίζω κατά συνείδηση» υπονοεί ότι… έχει συνείδηση. Όχι, όμως, κομματική συνείδηση. Και δικαίωμα του να εκφράζεται πολιτικά έτσι κι αλλοιώς. Γιατί, τότε, εντάσσεται σε κόμμα; Δεν έχει νόημα να υπάρχουν κόμματα όταν είναι ρεμπέτ ασκέρι.
Όλα είναι πούστικα. Έχουν πουστρέψει όλα. Βγαίνει ο αρχηγός της θρησκείας και λέει «Καταδικάζουμε την ομοφυλοφιλία». Και από την άλλη κυκλοφορούν ιερωμένοι δηλωμένοι gay. Και παπάδες να τελούν γάμους ομοφυλοφίλων.
«Είμαστε…» λέει ο Καμμένος «… ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών». Ποιοι είναι οι… ενάντια; Όχι οι βουλευτές του κόμματος του οι οποίοι είναι με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Είπαμε. Δεν υπάρχουν κόμματα. Υπάρχει ο αρχηγός. Ο Καμμένος, ο Τσίπρας, ο όποιος, τον οποίον έχουν ανάγκη τα βουλευτάκια, μέχρι που θα την κάνουν γυριστή για να επιβιώσουν… κατά συνείδηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου