ΠΕΘΑΝΕ ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΕΡΗΜΟΣ ''Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ... ΝΕΚΡΟΥ''

Από το αστυνομικό τμήμα του Ίλιον ένας πολύ δικός μου άνθρωπος έλαβε προχθές τηλεφώνημα: ''Είστε ο τάδε, του... και της... ''.

- Μάλιστα, είμαι ο τάδε. Τι συμβαίνει;

''Πέθανε ο Νίκος Αναγνωστόπουλος και πρέπει κάποιος να φροντίσει να ταφεί...''.

- Ποιος Νίκος Αναγνωστόπουλος, ο πολιτικός;

''Ακριβώς, περί αυτού πρόκειται...''.

- Και γιατί τηλεφωνείτε σε μένα; Τον γνώριζα, αλλά δεν έχω κάποια σχέση μαζί του. Πριν πολλά χρόνια μιλήσαμε για τελευταία φορά.

''Σας τηλεφωνούμε διότι ψάχνουμε κάποιον δικό του. Και βρήκαμε πως πριν 20 χρόνια είχατε υπογράψει σε αστυνομικό τμήμα ως μάρτυς του, λόγω της απώλειας της ταυτότητας του...''.

Μάλιστα, κύριε. Πέθανε ξεχασμένος στα 88 του και δεν υπήρχε άνθρωπος να θάψει τον νεαρώτερο στην Ιστορία βουλευτή της Α' Αθήνας, μάλιστα εκλεγόταν πρώτος σε σταυρούς. Έξι φορές βγήκε βουλευτής αλλά ποτέ δεν τον έκανε υπουργό ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Πολιτικός μηχανικός βραβευμένος στο εξωτερικό ο Αναγνωστόπουλος, ασχολήθηκε μόνο με την πολιτική, διότι είχε φάει την πρέζα στο μπράτσο. Την ένεση της πολιτικής. Πριν δέκα χρόνια δώρισε στο δημόσιο όλη την περιουσία του, αξίας 10 εκ. ευρώ.

Γνωστή η ιστορία του αποδυτηριάκια με τον μακαρίτη Νίκο Αναγνωστόπουλο. Για να εξηγήσω τον μεγάλο αριθμό ψήφων που έπαιρνε τον ειρωνευόμουν καλοπροαίρετα, ότι πήγαινε όλο σε κηδείες και εμφανιζόταν ως ''φίλος του... νεκρού''. Ποιος να τον... διαψεύσει; Αυτός, όμως, με τις χειραψίες δεξιά κι αριστερά έκανε τις προσωπικές δημόσιες σχέσεις. Μ' αυτά που έγραφα ο γλυκύτατος σαν άνθρωπος Νίκος Αναγνωστόπουλος πέρασε στην Ιστορία ως ''ο φίλος του... νεκρού''.