Εμείς οι άνθρωποι. Από την μια έχουμε κάποιες άρρωστες περιπτώσεις, κάποιων νοητικά ανίκανων, έχουμε τους οικοπεδοφάγους – που με την λαιμαργία τους για χρήμα δεν υπολογίζουν τίποτα- έχουμε τους άπληστους που πουλάνε μέχρι και την μάνα τους και κάποιους που παίζουν μικροπολιτικά παιχνίδια… (για να λένε «ανίκανη η κυβέρνηση» κλπ.)
Για μια ακόμη φορά, πάλι τον εαυτό μας τον βγάζουμε απ’ έξω. Όπως και στις πλημμύρες. Φταίνε οι πάντες, εκτός από μας που μπαζώσαμε και κτίσαμε πάνω στο ρέμα. Πρέπει λοιπόν και εδώ να σκεφτούμε και την άλλη περίπτωση… Πως δηλαδή, εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι γι΄ αυτά που παθαίνουμε. Τι έλεγαν οι γιαγιάδες μας; “Όπως έστρωσες, θα κοιμηθείς”.
Πριν ένα χρόνο…, είχαμε ένα δαιμονισμένο αέρα που έφτασε σε περιοχές τα 10 και 11 μποφόρ. Είχαμε πολύ υψηλές θερμοκρασίες…, και είχαμε και περιοχές με πεύκα. Οι περιοχές με πεύκα είναι οι Νο1 πιο επικίνδυνες ζώνες για πυρκαγιά. Το πεύκο είναι το πιο ρετσινάτο δέντρο. Άρα το πιο αυτανάφλεκτο. Δεν έχει ανάγκη από εμπρηστές.
Ας μη μιλάμε λοιπόν μόνο για εμπρηστές και για γκαζάκια.
Ας σκεφτούμε λίγο και τα έργα των ανθρώπων. Το Μάτι – αλλά και γενικά η Ανατολική πλευρά της Αττικής, είναι μια περιοχή με χιλιάδες αυθαίρετα και με μια εγκληματική ρυμοτομία. Πυκνή, άναρχη οικοδόμηση, χωρίς καμία ζώνη πυροπροστασίας, με στενά δρομάκια – διπλοπαρκαρισμένα, χωρίς μια οδό που να μπορεί να μπει το υδροφόρο και χωρίς διέξοδο να μπορεί να βγει αυτός που θέλει να διαφύγει. Κι΄ έτσι ζήσαμε την 2η μεγαλύτερη τραγωδία στον κόσμο απο πυρκαγιά. Η πρώτη είναι στην Αυστραλία που εκεί θρήνησαν 180 νεκρούς.
Όταν ξέσπασαν οι πυρκαγιές, οι άνθρωποι ήταν παγιδευμένοι σαν σε κρεματόριο. Ήταν αδύνατο να έρθει βοήθεια κι αδύνατο να βρουν εύκολα διέξοδο για να γλυτώσουν. Ενώ η φωτιά κατασπάραζε τα πάντα με απίστευτη ταχύτητα, ο κόσμος ήταν αβοήθητος, σε απόγνωση, μην ξέροντας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου