Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη
Δύο συνεταιρισμοί της Βόρειας Εύβοιας μας θυμίζουν ότι σε αυτόν τον τόπο η συνεταιριστική ιδέα δεν είναι ούτε ανεφάρμοστη ούτε «τοξική» όπως ορισμένοι θέλουν να μας πείσουν .
Πρόκειται για τον Αγροτικό (Ελαιουργικό) Συνεταιρισμό των Ροβιών και τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Συκοπαραγωγών Ταξιάρχη .
Ο καθένας έχει τη δική του ιστορία που είναι πάντως συναρπαστική.
Διαβάζουμε στο site του πρώτου Συνεταιρισμού: «Η Άννα Παπαδοπούλου, κόρη του Αντώνη Παπαδόπουλου, από το 1974 έως το 1981 προχώρησε σε δωρεά του ελαιώνα στους εργαζόμενους του Ελαιώνα σε τεμάχια από 50 έως 100 στρέμματα. Επίσης προχώρησε σε δωρεάν παραχώρηση της χρήσης των εγκαταστάσεων επεξεργασίας της ελιάς στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ροβιών. Έτσι δραστηριοποιήθηκε ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Ροβιών και ξεκίνησε τη λειτουργία του από το 1981 μέχρι σήμερα, με κύρια δραστηριότητα την συγκέντρωση, επεξεργασία, συσκευασία και εμπορία της παραγωγής του ελαιώνα σε επιτραπέζιες ελιές". Η ευτυχής συγκυρία ήταν συνεπώς να συνδεθεί με τις Ροβιές και να εμπνεύσει από την νεανική αλλά και συνάμα μεστή γνώσεων και εμπειριών ηλικία ο Νίκος Βαλλής ένα καταπληκτικό εγχείρημα κοινωνικής οικονομίας. Σήμερα ο Συνεταιρσμός των Ροβιών, παρά τις αντίξοες συνθήκες μεγαλουργεί. Εξάγει όλη την παραγωγή στις μεγαλύτερες αγορές του εξωτερικού και γίνεται πρεσβευτής της Εύβοιας σε όλο τον κόσμο.
Στον Ταξιάρχη, το χωριό της προσφυγιάς και του αγαπημένου μου φίλου Βασίλη Λαδά, ο συνεταιρισμός των συκοπαραγωγών αφού διέτρεξε διαχρονικά τις συνεταιριστικές εμπειρίες των προσφύγων κατοίκων του χωριού για να καταλήξει στην σύγχρονη μορφή του. Στο site του συνεταιρισμού διαβάζουμε ότι « Ο Αγροτικός Συναιτερισμός Ταξιάρχη ιδρύθηκε το 1928 στο χωριό Ταξιάρχης στη Β. Εύβοια. Αρχικά, η κύρια δραστηριότητα του Συνεταιρισμού ήταν η καλλιέργεια καπνού. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, έχοντας σκοπό τον έλεγχο της ποιότητας, κέρδισε την εμπιστοσύνη των πελατών του καθώς και το βραβείο ποιότητας των προϊόντων του στη διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης το 1932. Στα επόμενα χρόνια προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες της ελληνικής εσωτερικής αγοράς για φρέσκα και μεταποιημένα τρόφιμα, ο Συνεταιρισμός εστίασε τις δραστηριότητές του στην παραγωγή ξηρών και νωπών φρούτων - λαχανικών, δραστηριότητα η οποία του απέφερε βραβείο για την ποιότητα των προϊόντων του το 1984 από το Υπουργείο Γεωργίας. Από τότε ο Συνεταιρισμός ειδικεύεται στην καλλιέργεια συκεώνων που συνεχώς επεκτείνονται, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη της τοπικής κοινωνίας»
Ο Αγροτικός Συνεταιρισμός του Ταξιάρχη, εγγυώμενος το εισόδημα των μελών του, εξάγει στις αγορές της Ευρώπης και δείχνει στους παραγωγούς τον δρόμο της συνεργασίας και της οικονομικής ανάπτυξης ενάντια στην απλωμένη μίζερη νοοτροπία του ατομισμού και της υποταγής στους μεγαλεμπόρους που επιχειρούν να λυμαίνονται, σε αγαστή πελατειακή σχέση με τους πολιτικούς, την περιοχή.
Με τον Νίκο Βαλλή στις εγκαταστάσεις
του Συνεταιρισμού στις Ροβιές
Δύο εμπειρίες κοινωνικής οικονομίας που δείχνουν τον δρόμο. Τα δύο χωριά οφείλουν την ανάπτυξής τους στο κοινωνικό συνεταιριστικό επιχειρείν. Η πρόσφατη επίσκεψή μου και στους δύο Συνεταιρισμούς έδωσε την ευκαιρία να δούμε από κοντά και να συζητήσουμε για αυτή την εξαιρετική παραγωγική εμπειρία που πρέπει να γίνει επίκεντρο στις αναζητήσεις κυρίως των νέων παραγωγών όχι μόνο της Βόρειας Εύβοιας αλλά ολόκληρου του νομού.
Να λοιπόν που υπάρχει η Εύβοια της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, ως παράδειγμα αλλά και ως αφετηρία για έναν νέο ξεκίνημα. Αρκεί όσοι πιστεύουν σε αυτή να αναπτύξουν ένα μέτωπο αντίστασης στην πελατοκρατία που κυριαρχεί στο πολιτικό σύστημα και στην οικονομική ζωή του νομού.
Διαβάζουμε στο site του πρώτου Συνεταιρισμού: «Η Άννα Παπαδοπούλου, κόρη του Αντώνη Παπαδόπουλου, από το 1974 έως το 1981 προχώρησε σε δωρεά του ελαιώνα στους εργαζόμενους του Ελαιώνα σε τεμάχια από 50 έως 100 στρέμματα. Επίσης προχώρησε σε δωρεάν παραχώρηση της χρήσης των εγκαταστάσεων επεξεργασίας της ελιάς στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ροβιών. Έτσι δραστηριοποιήθηκε ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Ροβιών και ξεκίνησε τη λειτουργία του από το 1981 μέχρι σήμερα, με κύρια δραστηριότητα την συγκέντρωση, επεξεργασία, συσκευασία και εμπορία της παραγωγής του ελαιώνα σε επιτραπέζιες ελιές". Η ευτυχής συγκυρία ήταν συνεπώς να συνδεθεί με τις Ροβιές και να εμπνεύσει από την νεανική αλλά και συνάμα μεστή γνώσεων και εμπειριών ηλικία ο Νίκος Βαλλής ένα καταπληκτικό εγχείρημα κοινωνικής οικονομίας. Σήμερα ο Συνεταιρσμός των Ροβιών, παρά τις αντίξοες συνθήκες μεγαλουργεί. Εξάγει όλη την παραγωγή στις μεγαλύτερες αγορές του εξωτερικού και γίνεται πρεσβευτής της Εύβοιας σε όλο τον κόσμο.
Στον Ταξιάρχη, το χωριό της προσφυγιάς και του αγαπημένου μου φίλου Βασίλη Λαδά, ο συνεταιρισμός των συκοπαραγωγών αφού διέτρεξε διαχρονικά τις συνεταιριστικές εμπειρίες των προσφύγων κατοίκων του χωριού για να καταλήξει στην σύγχρονη μορφή του. Στο site του συνεταιρισμού διαβάζουμε ότι « Ο Αγροτικός Συναιτερισμός Ταξιάρχη ιδρύθηκε το 1928 στο χωριό Ταξιάρχης στη Β. Εύβοια. Αρχικά, η κύρια δραστηριότητα του Συνεταιρισμού ήταν η καλλιέργεια καπνού. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, έχοντας σκοπό τον έλεγχο της ποιότητας, κέρδισε την εμπιστοσύνη των πελατών του καθώς και το βραβείο ποιότητας των προϊόντων του στη διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης το 1932. Στα επόμενα χρόνια προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες της ελληνικής εσωτερικής αγοράς για φρέσκα και μεταποιημένα τρόφιμα, ο Συνεταιρισμός εστίασε τις δραστηριότητές του στην παραγωγή ξηρών και νωπών φρούτων - λαχανικών, δραστηριότητα η οποία του απέφερε βραβείο για την ποιότητα των προϊόντων του το 1984 από το Υπουργείο Γεωργίας. Από τότε ο Συνεταιρισμός ειδικεύεται στην καλλιέργεια συκεώνων που συνεχώς επεκτείνονται, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη της τοπικής κοινωνίας»
Ο Αγροτικός Συνεταιρισμός του Ταξιάρχη, εγγυώμενος το εισόδημα των μελών του, εξάγει στις αγορές της Ευρώπης και δείχνει στους παραγωγούς τον δρόμο της συνεργασίας και της οικονομικής ανάπτυξης ενάντια στην απλωμένη μίζερη νοοτροπία του ατομισμού και της υποταγής στους μεγαλεμπόρους που επιχειρούν να λυμαίνονται, σε αγαστή πελατειακή σχέση με τους πολιτικούς, την περιοχή.
Με τον Νίκο Βαλλή στις εγκαταστάσεις
του Συνεταιρισμού στις Ροβιές
Δύο εμπειρίες κοινωνικής οικονομίας που δείχνουν τον δρόμο. Τα δύο χωριά οφείλουν την ανάπτυξής τους στο κοινωνικό συνεταιριστικό επιχειρείν. Η πρόσφατη επίσκεψή μου και στους δύο Συνεταιρισμούς έδωσε την ευκαιρία να δούμε από κοντά και να συζητήσουμε για αυτή την εξαιρετική παραγωγική εμπειρία που πρέπει να γίνει επίκεντρο στις αναζητήσεις κυρίως των νέων παραγωγών όχι μόνο της Βόρειας Εύβοιας αλλά ολόκληρου του νομού.
Να λοιπόν που υπάρχει η Εύβοια της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, ως παράδειγμα αλλά και ως αφετηρία για έναν νέο ξεκίνημα. Αρκεί όσοι πιστεύουν σε αυτή να αναπτύξουν ένα μέτωπο αντίστασης στην πελατοκρατία που κυριαρχεί στο πολιτικό σύστημα και στην οικονομική ζωή του νομού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου