Λεφτά υπάρχουν και θα υπάρχουν! (σχόλιο του Γ. Μάρκου)

Είναι στη φύση τους να υπάρχουν, όσο υπάρχει αυτό που αντιπροσωπεύουν, δηλαδή οι άνθρωποι με τις επιθυμίες τους και οικονομικές ανάγκες και η δυνατότητα και ικανότητα παραγωγής υλικών ή άυλων εμπορεύσιμων αγαθών.

Απλά τα λεφτά αλλάζουν μορφή και θέση, μέσα στο παραγωγικό-ανταλλακτικό γίγνεσθαι.

Πιο απλά αλλάζουν χέρια.

Είναι το ζητούμενο να αλλάξουν χέρια.

Είναι μέσο συναλλαγής.

Δεν υπάρχουν χαμένα λεφτά!

Υπάρχουν όμως χαμένες ευκαιρίες, χαμένες ελπίδες , χαμένα όνειρα.

Το χρήμα, ιδίως το ενεργό χρήμα, ακολουθώντας μία ακριβώς αντίθετη τάση από αυτή που υπαγορεύει η φύση για όλα τα άλλα, επειδή ίσως δεν είναι φυσικός παράγων, αλλά ανθρώπινο ψευδοπαραστατικό δημιούργημα και εννοώ βεβαίως ως χρήμα τα λεφτά, τείνει και τρέχει δια της συντομότερης οδού, να εγκαταλείψει το "κενό" όταν βρεθεί μέσα σε αυτό (οξύμωρο), να διασπαστεί και να προσκολληθεί σε κεκορεσμένες ιδεών , προγραμμάτων, ενεργητικότητας καταστάσεις.

Τείνει να καταλάβει τη σωστή και χρήσιμη θέση του, αυτή που δίνει αξία και νόημα στη ίδια την ύπαρξή του!

Ιδίως, το ούτως ή άλλως ανεπαρκώς επιτηρούμενο, μαζικό «δημόσιο» επενδυτικό χρήμα, όταν συναντήσει το "κενό", υπό την έννοια έλλειψης προγραμμάτων, έλλειψης στόχων, αποτελεσματικότητας, επιτήρησης, ορθής χρήσης κλπ, θα βιαστεί να το εγκαταλείψει δια της συντομοτέρας των οδών, που είναι η κλοπή ή κατάχρηση.

Θα αλλάξει πολύ γρήγορα μορφή και θέση!

Θα πάει στα χέρια ιδιωτών, οι οποίοι μπορεί να είναι υπάλληλοι του δημοσίου, υπό την στενή και ευρεία έννοια και διαπλεκόμενοι πάροχοι δημοσίων υπηρεσιών.

Αμέσως θα μετατραπεί σε ιδιωτικό χρήμα, σε ιδιωτικό περιουσιακό στοιχείο, θα λάβει την σωστή του συναισθηματική και ανταλλακτική αξία, ασφάλεια και χρησιμότητα.

Δές τε το λοιπόν αλλιώς

Δεν υπάρχουν χαμένα λεφτά!

Υπάρχει ίσως, ένας προηγμένος υψηλών ταχυτήτων μηχανισμός μετατροπής ή διανομής χρήματος, .

Το δημόσιο επενδυτικό χρήμα περνάει στεγνό από τα χέρια των «ανίκανων»? δημόσιων διαχειριστών του και του βραχυκυκλωμένου συστήματος που συντηρούν και ταχύτατα, ω του θαύματος, δεν καταλήγει σε κενό δοχείο χρήματος, αλλά σε κάποιους συσσωρευτές, που χάριν συνεννόησης θα ονομάσουμε κλέφτες δημοσίου χρήματος.

Ξεκούραστο και λαμπερό και εννοώ πάντα ως χρήμα τα λεφτά,

χωρίς να έχει περάσει από τη βάσανο της βασανισμένης, αληθινής δημόσιας επενδυτικής διαδικασίας!

Χωρίς δηλαδή, να έχει εξυπηρετήσει κάποια ουσιαστική και χρήσιμη ανταλλαγή, πέραν της τεκμηρίωσης της ύπαρξης μιας εικονικής νομότυπης δημοκρατικής επενδυτικής διαδικασίας.

Άς μην πονάμε λοιπόν για τα λεφτά που περνάνε και πάνε!

Πάντα θα υπάρχουν οι άνθρωποι που θα βλέπουν τα λεφτά να περνάνε.

Άς κάνουμε σκέψεις παρηγοριάς .

Ότι είμαστε τουλάχιστον το άλλοθι ή το τεκμήριο της ύπαρξης ενός δημοκρατικού ως προς τις διαδικασίες, διανεμητικού μηχανισμού υψηλών ταχυτήτων.

Το δημόσιο χρήμα θα περνάει στεγνό και ξεκούραστο και θα καταλήγει στη σωστή του θέση.

Στα χέρια της ένδοξης κλεφτουριάς

Αυτή θα το αξιοποιήσει, θα το κουράσει.

Εξάλλου δεν έχουμε εναλλακτική.

Δεν υπάρχει ελπίδα κάτι να αλλάξει.

Άς πονάμε λίγο μόνο, αν θέλουμε να νοιώθουμε άνθρωποι καλών καγαθών προθέσων, για τις ελπίδες που διαψεύδονται και για τις ανισότητες που τροφοδοτούνται και αυτό θα μας εξαγνίζει!

«Για το χαμένο (μας) αγώνα που τα αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν».