Ο Γιώργος Καρελιάς γράφει για την αποκάλυψη εις βάρος του Νίκου Χαρδαλιά με τα εμπύρετα μέλη της Φενέρμπαχτσε, την διάψευση του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας και την μέθοδο του εκφοβισμού στην οποία κατέφυγε με αγωγές και μηνύσεις.
Οι πολιτικοί δεν είναι κοινοί πολίτες. Έχουν εξουσία και διαχειρίζονται σοβαρές υποθέσεις, που αφορούν τη ζωή των (άλλων) πολιτών. Γι’ αυτό ο βίος και η πολιτεία τους περνάνε-πρέπει να περνάνε- από κόσκινο. Οι αποφάσεις τους(πρέπει να) ελέγχονται από τα μέσα ενημέρωσης, έτσι γίνεται στον προηγμένο πολιτικά κόσμο. Αλίμονο αν γινόταν αλλιώς.
Γι’ αυτό οι πολιτικοί, όταν γίνεται μια αποκάλυψη σε βάρος τους, δεν δικαιούνται να καταφεύγουν στη μέθοδο του εκφοβισμού. Δεν απειλούν με αγωγές και μηνύσεις. Δίνουν απαντήσεις. Άλλωστε, τα δημόσια πρόσωπα έχουν σήμερα πολλές δυνατότητες, απείρως περισσότερες από τους άλλους, να προβάλλουν τις θέσεις τους. Μόνο αν το μέσο ενημέρωσης, που τους καταλόγισε κάτι σοβαρό, αρνηθεί να δημοσιεύσει την απάντησή τους δικαιούνται να καταφύγουν σε νομικά μέτρα.
Ο πρόλογος αφορά, όπως είναι προφανές, τον γραμματέα Πολιτικής Προστασίας Νίκο Χαρδαλιά. Στον οποίο χτεσινό δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών καταλόγισε προσωπική παρέμβαση, προκειμένου να περάσει στην Ελλάδα ξένη ομάδα, αν και υπήρχαν υποψίες ότι μέλη της μπορεί να είχαν κορονοϊό. Άλλη μαρτυρία, για ανάλογο περιστατικό, την οποία έφερε στο φως το NEWS 24/7, δείχνει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τους ελέγχους την περίοδο εκείνη.
Η καταγγελία θα ερευνηθεί από εισαγγελέα. Ο κ. Χαρδαλιάς έδωσε την απάντησή του διαψεύδοντας. Η διάψευση δημοσιεύθηκε αμέσως στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας. Και θα μπορούσε κανείς να πει ότι η υπόθεση πήρε το δρόμο της και θα δοθούν όλες οι απαντήσεις.
Όμως, ο κ. Χαρδαλιάς δεν περιορίστηκε να δώσει, ως όφειλε, απάντηση. Κατέφυγε, ως μη όφειλε, στη μέθοδο των εκφοβισμών, λέγοντας ότι θα καταθέσει αγωγή σε βάρος της εφημερίδας. Γιατί, άραγε; Δεν του αρκεί η απάντηση που έδωσε; Δεν του αρκεί η παρέμβαση του πλέον αρμόδιου, που είναι η Εισαγγελία;
Λοιπόν, ας το πούμε ευθέως. Όχι, δεν του αρκεί. Διότι ο κ. Χαρδαλιάς, όπως και κάθε αλαζόνας πολιτικός, δεν ανέχεται τα μέσα ενημέρωσης να ερευνούν και να σχολιάζουν τα πεπραγμένα τους. Θέλουν να είναι και να δρουν ανεξέλεγκτοι. Γι’ αυτό και σπεύδουν να απειλήσουν με αγωγές και μηνύσεις. Για να εκφοβίσουν όσους εννοούν να κάνουν το αυτονόητο: να ερευνούν, να αποκαλύπτουν, να κριτικάρουν.
Όμως, αυτή είναι η δουλειά των μέσων ενημέρωσης σε όλο τον προηγμένο κόσμο. Σ’ αυτόν ανήκει και η Ελλάδα, εκτός αν ο κ. Χαρδαλιάς πιστεύει το αντίθετο. Αν συμβαίνει αυτό, έχει υποχρέωση να του το θυμίσει ο προϊστάμενός του υπουργός(αν έχει) ή ο πρωθυπουργός. Όσο κι αν έχουν συνηθίσει η μεγάλη πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης να τους κανακεύει, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν γίνεται όλα να κάνουν το ίδιο. Διότι τότε δεν θα έχουμε δημοκρατία δυτικού τύπου, όπως αρέσκονται οι ίδιοι να την αποκαλούν, αλλά καθεστώς τύπου Ερντογάν, Πούτιν ή Όρμπαν. Και αυτό δεν μπορεί να μακροημερεύσει σε χώρα της Ευρώπης.
Όσοι ασχολούνται με την πολιτική πρέπει να το συνειδητοποιήσουν. Θα ελέγχονται για όσα κάνουν ή δεν κάνουν. Καμιά φορά μπορεί να δέχονται άδικη ή υπερβολική κριτική, αλλά έτσι είναι το παιχνίδι. Το έχει πει πολύ καλά ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τζον Μέιτζορ: «Αν ζητάς δίκαιη αντιμετώπιση, δεν πρέπει να ανακατευθείς ούτε με την πολιτική ούτε με τη δημοσιογραφία».
ΥΓ: Φυσικά, αυτά που γράψαμε ισχύουν για όλους τους πολιτικούς όλων των κομμάτων. Τα ίδια λέγαμε και όταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ απειλούσαν με μηνύσεις-δείτε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου