Τι θα σώσει, άραγε, την κατάσταση ή τι θα πετάξει την μπάλα στην εξέδρα; Ο ανασχηματισμός ή οι εκλογές;

Η τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου ήταν τραγική για την κυβέρνηση.

του Γιάννη Παπουτσάνη

Αρχισε από την, κατά παραγγελία, ακύρωση της παρασημοφορήσεως του διασώστη (κόστος το οποίο, ελέω Μπογδάνου, μοιράστηκε με την ΠτΔ) και τελείωσε με την δημοσιοποίηση του ποσού των σχεδόν 20.000 ευρώ υπέρ βιντεοσκοπήσεων και φωτογραφίσεων για λογαριασμό του υφυπουργείου Αθλητισμού στο Τόκιο, την ώρα που ένας πρωταθλητής αναλυόταν σε δάκρυα μπροστά στην κάμερα επειδή δεν μπορεί να συντηρηθεί με 250 ευρώ τον μήνα και δεν έχει να πληρώσει τον φυσικοθεραπευτή του. (Οτι όλοι έτρεξαν να κρυφτούν, ως ότου σκάσει κανένα ακόμη μετάλλιο και ξεχαστεί η υπόθεση, αφήνοντας τον Αυγενάκη να μπαλώσει την κατάσταση "σε στυλ να μη ξεχνιόμαστε" θα ήταν μία ακόμη επίδειξη ευαισθησίας και ενδοκυβερνητικής αλληλεγγύης αν δεν ήταν απλώς αυτοκτονική).

Μεταξύ της παρασημοφορήσεως που δεν έγινε και του Τόκιο: η υπουργός Παιδείας με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο έσβησε τα χρέη προς το Δημόσιο από την άσκηση ελεύθερου επαγγέλματός των πανεπιστημιακών, βαδίζοντας στα ίχνη του Συριζαίου προκατόχου της. Και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως χαρακτηρίστηκε "λαϊκιστής" και "γραφικός" για τις προτάσεις του σχετικά με την προστασία από τον καύσωνα όταν, ώρες μετά, ανακοινώνονταν παρεμφερή μέτρα. Την ίδια ώρα το Μαξίμου έκανε ότι μπορούσε για να βγάλει από το κάδρο των πυρκαγιών τον πρωθυπουργό και να βάλει τον Χρυσοχοϊδη και όλοι μαζί έσπρωξαν κάτω από το χαλί του "πόθεν" το "έσχες" τους, λες και απευθύνονται σε χρυσόψαρα ή ηλιθίους.

Η καταστροφική εικόνα δεν βελτιώνεται όταν, αφήνοντας τη γενική πολιτική, πάμε στην πανδημία. Οι χορηγοί του νέας κοπής "αντισυστημικού κύματος" των αντεμβολιαστών, μαζί με ακροδεξιούς, παλαιοημερολογίτες και συναφείς ειδικότητες αλωνίζουν ανενόχλητοι ενώ η κυβέρνηση (με τη βοήθεια του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αλήθεια) πελαγοδρομεί. Μετά τη θριαμβευτική επιτυχία του lockdown στη Μύκονο, που είχε ως αποτέλεσμα την εντός πενθημέρου ανάκλησή του, το "σύμβολο" του ελληνικού τουρισμού (στα παράλια και τα ενδότερα του οποίου, με την ανοχή όλων, γίνεται το "έλα να δεις") απειλείται με επανάληψη των μέτρων. Οι έλεγχοι στα πλοία (για να αφήσουμε τα άλλα μέσα μεταφοράς) μετά την ανάθεσή τους στο Λιμενικό, κατά γενική ομολογία και παρά τις εξαγγελίες, αποδεικνύονται ανύπαρκτοι και, ενώ οι αρμόδιοι δεν ξέρουν τι να πρωτοπιάσουν: το καρότο, το μαστίγιο ή τα μαλλιά τους η περίφημη "ανοσία της αγέλης" (ξανα-) μετατίθεται, αυτή τη φορά για τον Δεκέμβριο.

Τι θα σώσει, άραγε, την κατάσταση ή τι θα πετάξει την μπάλα στην εξέδρα; Ο ανασχηματισμός ή οι εκλογές;