ΕΡΕΥΝΑ: "Ευβοϊκός, μια θάλασσα που πεθαίνει!"

Φυσικά, στη φύση όλα είναι ένας κύκλος, κανείς δεν βρίσκεται έξω από αυτόν και όλα σχετίζονται. Απλώς εδώ ο συσχετισμός είναι άμεσος. Ας θυμηθούμε λίγο τα δεδομένα....

Με τις ευμενέστερες προϋποθέσεις τα νερά του Βόρειου Ευβοϊκού χρειάζονται 5 χρόνια για να αντικατασταθούν από νερά του Αιγαίου.

Αλλα 4,5 χρόνια περίπου χρειάζονται τα νερά του Βόρειου Ευβοϊκού για να ανταλλαγούν με τα νερά του Νότιου Ευβοϊκού.

Υπάρχει συστηματική μεταφορά της ρύπανσης από το Βόρειο Ευβοϊκό στο Νότιο.

Ολόκληρη η ρύπανση του Μαλιακού μεταφέρεται στον Βόρειο Ευβοϊκό κάθε χρόνο και ταυτόχρονα όλη η ρύπανση του Παγασητικού μεταφέρεται στον Βόρειο Ευβοϊκό κάθε τρία χρόνια λόγω της κυκλωνικής κυκλοφορίας (βλ. σχήμα).

Ο ρυθμός διασποράς των ρυπαντών στον Ευβοϊκό είναι μια αργή διαδικασία που συμπληρώνεται από την ακόμα αργότερη ανταλλαγή νερών μεταξύ Ευβοϊκού και Αιγαίου.

Ο μέσος χρόνος παραμονής των ρυπαντών (δηλαδή ο χρόνος που απαιτείται για να απομακρυνθεί το 99% της ποσότητας που ρίφθηκε) είναι της τάξεως των 50 ετών. (Αυτά αναφέρει σε μελέτη του ο καθηγητής Υδραυλικών Εργων του Πανεπιστημίου Θράκης Νικόλαος Κωτσοβίνος στην έκδοση της Εταιρείας Ευβοϊκών Σπουδών «Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο: Η πόλη της Χαλκίδας», Αθήνα 1990, ISBN: 960-220-080-4, πηγή: evoikos.blogspot.com).

Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, και μόνο η έρευνα που παρουσιάσαμε για τον Μαλιακό θα ήταν αρκετή για να μπει η περιβαλλοντική μας συνείδηση σε συναγερμό. Πόσω μάλλον να μιλήσουμε για τη ρύπανση για το καθένα από τα παραπάνω θαλάσσια συστήματα.
Θα ξεπεράσουμε όμως, χάριν συντομίας, όλες αυτές τις παρεμβάσεις για να πάμε κατευθείαν στο θέμα μας, που δεν είναι άλλο από τον Βόρειο Ευβοϊκό Κόλπο. Ο Βόρειος Ευβοϊκός πλήττεται καθημερινά από δύο μεγάλες πηγές υποβάθμισης: η μία είναι το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ, στη Λάρυμνα Φθιώτιδας, και η άλλη είναι η υπεραλίευση, και ειδικά η αλίευση που γίνεται με μηχανότρατες και γρι-γρι. Ας τις δούμε συνοπτικά μία-μία.

Η Λάρκο

Η Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Ανώνυμη Εταιρεία «ΛΑΡΚΟ» είναι εταιρεία παραγωγής σιδηρονικελίου που διαθέτει μεταλλεία στην περιοχή της Εύβοιας, στο Νέο Κόκκινο Βοιωτίας, στην Καστοριά και στα Σέρβια Κοζάνης. Το μεγαλύτερο μεταλλουργικό εργοστάσιό της βρίσκεται στη Λάρυμνα Φθιώτιδας, στη δυτική μεριά στο κέντρο του Βόρειου Ευβοϊκού.

Η ΛΑΡΚΟ ιδρύθηκε το 1963 από τον Πρόδρομο Αθανασιάδη Μποδοσάκη αλλά το 1989, ύστερα από εκκαθάριση, αλλάζει ιδιοκτησιακό καθεστώς και περνάει σε κρατικό έλεγχο καθώς μέτοχοι στην εταιρεία γίνονται η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, η ΔΕΗ και ο Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ). Φυσικά το κατά πόσον κρατικός είναι ή και θα παραμείνει αυτός ο έλεγχος, δεδομένης της πορείας των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και της έως τώρα μετοχοποίησης των παραπάνω εταιρειών είναι μια άλλη ιστορία… Το μετάλλευμα λοιπόν που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από την εταιρεία είναι ο νικελιούχος λειμωνίτης. Το 2005 η ΛΑΡΚΟ ήταν η μόνη ευρωπαϊκή εταιρεία που παρήγαγε νικέλιο από αυτόχθονες πηγές, ενώ κάλυπτε το 6% της πανευρωπαϊκής ζήτησης σε νικέλιο. Το τελικό αποτέλεσμα είναι κοκκοποιημένο σιδηρονικέλιο υψηλής καθαρότητας και χαμηλής περιεκτικότητας σε άνθρακα, το οποίο χρησιμοποιείται αποκλειστικά στην παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα και διακινείται από το λιμάνι της Λάρυμνας. Το 2009 λόγω κυρίως της παλαιότητας του εξοπλισμού συνέβησαν δύο αλλεπάλληλα ατυχήματα ύστερα από εκρήξεις σε καμίνους. Δόθηκε, επίσης, εντολή προσωρινής αναστολής λειτουργίας στις καμίνους, προκειμένου να ελεγχθούν (πηγή: http://el.wikipedia.org).

 

Η εταιρεία ΛΑΡΚΟ έχει προσφέρει δουλειά σε αρκετό κόσμο που εργάζεται στα εργοστάσιά της. Παράλληλα όμως φέρει την ευθύνη για το χάσιμο πολλών θέσεων εργασίας στους ψαράδες αλλά και για τη συνεχή υποβάθμιση της θάλασσας και την επιμόλυνση των ψαριών, που τελικά πλήττει την υγεία όλων μας. Η κύρια αιτία είναι η απόθεση της σκουριάς μέσα στη θάλασσα.

Η ΛΑΡΚΟ απορρίπτει κάθε χρόνο στο μέσον του Βόρειου Ευβοϊκού γύρω στο 1,5 εκατομμύριο τόνους σκουριάς με μεγάλη περιεκτικότητα σε βαρέα μέταλλα. Τη σκουριά αυτή την προορίζει για πώληση αλλά λόγω της υπερπαραγωγής της δεν προλαβαίνει και τη ρίχνει στον Β. Ευβοϊκό!

 

Η σκουριά περιλαμβάνει βαρέα μέταλλα όπως νικέλιο, χρώμιο, κάδμιο και υδράργυρο. Στην περιβαλλοντοκτόνο αυτή διαδικασία υπάρχει και μια ιδιαιτερότητα: η σκουριά λόγω των ισχυρών ρευμάτων του Ευβοϊκού έχει απλωθεί στον πυθμένα της θάλασσας σε μια έκταση 20 τετραγωνικών χιλιομέτρων και ύψους 2,5 μέτρων, πράγμα που έχει προκαλέσει τη νέκρωση του άλλοτε πλούσιου ψαρότοπου και τόπου αναψυχής. Αυτά αναφέρει επίσημη έκθεση του ΕΛΚΕΘΑ (Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών), τονίζοντας παράλληλα τον πολλαπλασιασμό του πάχους της σκωρίας και τη σημαντική αύξηση της έκτασής της ιδιαίτερα προς Νότο.

Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι η ρύπανση της θάλασσας από την εναπόθεση τόνων σκουριάς είναι μόνο η άμεση απειλή που υφίσταται από τη δραστηριότητα της ΛΑΡΚΟ.

 

Σε αυτήν να προστεθεί και η συνεχής έμμεση ρύπανση που προκαλεί το εργοστάσιο λόγω της οικολογικής υποβάθμισης από την αποψίλωση δασών, των μεγάλων ποσοτήτων μπάζων, την καταστροφή του υδροφόρου ορίζοντα, τη διάνοιξη δρόμων για τα βαρέα οχήματα, τον καπνό από τις καμινάδες και την παραγωγή βλαβερών αερίων, καθώς και την καταπάτηση υγροβιότοπων και άλλων εκτάσεων. «Πριν από το 1960 στην ευρύτερη περιοχή του Μαρτίνου υπήρχαν 150.000 αιγοπρόβατα και ένας τεράστιος ελαιώνας που ξεκινούσε από τον δρόμο του Ακραιφνίου κι έφτανε μέχρι τη θάλασσα. Ο κόσμος ζούσε από την κτηνοτροφία, τη γεωργία και την αλιεία, γιατί η Λάρυμνα ήταν πολύ καλός ψαρότοπος.

Η εγκατάσταση και λειτουργία του εργοστασίου κατέστρεψε κάθε πρωτογενή παραγωγή είτε της γης είτε της θάλασσας της περιοχής» (Δ. Σουφλερής, «Περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την λειτουργία της μεταλλευτικής εταιρείας ΛΑΡΚΟ», Εθνικό και Καποδιστριακό Παν/μιο Αθηνών).

 

Ολα τα παραπάνω γίνονται κατά παράβαση των κανονισμών και των αδειών που έχουν δοθεί, και μάλιστα χωρίς να τηρούνται οι δεσμεύσεις των περιβαλλοντικών όρων βάσει των οποίων δόθηκαν οι σχετικές άδειες από το υπουργείο Περιβάλλοντος.

Το 2008, ύστερα από πίεση των τοπικών κοινωνικών και των περιβαλλοντικών οργανώσεων το ΥΠΕΚΑ έδωσε χρονοδιαγράμματα και νέους όρους για τη βελτίωση των περιβαλλοντικών όρων και κάλεσε την εταιρεία να συμμορφωθεί. Αυτό δεν συνέβη.

 

Η Ειδική Γραμματεία Επιθεώρησης Περιβάλλοντος αποφάσισε την επιβολή προστίμου προς την εταιρεία ύψους 596.340 ευρώ και την κάλεσε εκ νέου να συμμορφωθεί. Αυτό δεν έχει γίνει ακόμη και το πρόστιμο δεν πληρώθηκε, όπως δεν πληρώθηκε ποτέ παλαιότερο πρόστιμο ύψους 200.000 ευρώ και φυσικά δεν πάρθηκαν τα απαιτούμενα μέτρα (φίλτρα στις καμινάδες, κ.ά.), αλλά αντιθέτως έχει εντατικοποιήσει την παραγωγή του. Παρόλα αυτά, το υπουργείο δεν έχει αναστείλει την άδεια λειτουργίας του εργοστασίου συνεχίζοντας απλώς να το καλεί να συμμορφωθεί! Να επισημάνουμε επίσης ότι το υπουργείο δεν απαγορεύει καθολικά τη ρίψη σκουριάς στη θάλασσα, απλώς θέτει περιορισμούς και όρια ρύπανσης τα οποία υπερβαίνονται κατά πολύ! Κι ας είναι μια πρακτική που απαγορεύεται από πληθώρα διεθνών συμβάσεων, που έχει υπογράψει και η χώρα μας.

Υπεραλίευση

Στην περιοχή του Βόρειου Ευβοϊκού αλιεύουν πάνω από 1.200-1.500 επαγγελματικά σκάφη, αριθμός που ξεπερνά το 8-10% του αλιευτικού στόλου της Ελλάδας και δείχνει την ιδιαίτερα έντονη αλιευτική πίεση στην περιοχή. Η αλιεία, ως κλάδος οικονομικής δραστηριότητας, παρέμεινε και το 2009 μια από τις κύριες δραστηριότητες και βασική πηγή εισοδήματος για αρκετούς από τους κατοίκους του Νομού Ευβοίας, παρόλο που βρίσκεται σε συνεχή συρρίκνωση.

 

Σύμφωνα με τους τοπικούς φορείς και τους παράκτιους ψαράδες, διαπιστώνεται σημαντική μείωση των ιχθυαποθεμάτων στον Βόρειο Ευβοϊκό, που θέτει σε κίνδυνο το επάγγελμα των ψαράδων. Η μείωση αυτή οφείλεται σε σημαντικό βαθμό τόσο στην υπεραλίευση και τη δυναμική εξέλιξη της αλιευτικής τεχνολογίας (μηχανότρατες, ισχυρές λάμπες γρι-γρι που καίνε το γόνο, εντοπισμός ψαρότοπων με σύγχρονα μέσα κλπ.) όσο και σε ρυθμίσεις που αφορούν το ψάρεμα (π.χ. εκτεταμένη περίοδος αλίευσης στον κόλπο από μηχανότρατες, αλίευση τη νύχτα, ακατάλληλο «μάτι» διχτυών κλπ) ή παράνομες πρακτικές (π.χ. εγκατάλειψη πλαστικών σάκων και σχοινιών στον βυθό, που χρησιμοποιούνται αντί άγκυρας).

Η ανεξέλεγκτη επέκταση των ιχθυοκαλλιεργειών δημιουργεί επιπρόσθετες δυσκολίες στους παράκτιους αλιείς (περιορίζοντας τις περιοχές που μπορούν να ψαρέψουν) αλλά και θέτει επιτακτικά την ανάγκη περιορισμού της επέκτασης των μονάδων και λειτουργίας αξιόπιστων μηχανισμών πρόληψης κι ελέγχου της πιθανής ρύπανσης, που προκαλείται κυρίως σε τοπικό επίπεδο.

Οι υπάρχουσες μελέτες για την κατάσταση των αλιευμάτων στον Βόρειο Ευβοϊκό είναι ήδη αρκετών χρόνων, ενώ δεν έχουν υπολογίσει τη ραγδαία εξέλιξη της αλιευτικής τεχνολογίας που έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια. Διαπιστώνεται πάντως ήδη σημαντική πτώση των αλιευμάτων: η αλιευτική παραγωγή του Ευβοϊκού Κόλπου συνολικά το 1991 αντιπροσώπευε το 9% της ελληνικής παραγωγής, ενώ το 2007 μόλις το 4%. Αλλά και η ποιότητα των αλιευμάτων είναι πλέον αμφίβολη, ίσως και προβληματική για τη δημόσια υγεία, μιας και η αύξηση των μετάλλων στους θαλάσσιους οργανισμούς εμφανίζει ανοδική τάση. Υπάρχουν έρευνες που επιβεβαιώνουν τη παρουσία βαρέων μετάλλων σε μύδια από τον όρμο της Λάρυμνας, αλλά και συγκεντρώσεις χρωμίου, νικελίου, σιδήρου, καδμίου και υδραργύρου σε ψάρια και καρκινοειδή 1,5 φορές πάνω από τα επιτρεπτά όρια!

Αλλες πηγές ρύπανσης

Το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ και η υπεραλίευση είναι τα σημαντικότερα αλλά δυστυχώς όχι και τα μόνα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κλειστή αυτή θάλασσα.

Κατ΄ αρχάς δέχεται πολλές επιδράσεις από τις παράκτιες περιοχές της Φθιώτιδας, της Βοιωτίας και της Εύβοιας με τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα των εντατικών καλλιεργειών, τα οργανικά κατάλοιπα των πτηνοτροφικών και χοιροτροφικών μονάδων αλλά και τα λύματα των βιομηχανικών δραστηριοτήτων, που συνήθως δεν περνάνε από βιολογικό καθαρισμό! Τα ποτάμια που εκβάλλουν στον Ευβοϊκό Κόλπο, ο Ασωπός, ο Λήλαντας και ο Μεσσάπιος έχουν ρυπανθεί με τοξικές ουσίες, σοβαρούς οργανικούς ρυπαντές αλλά και εξασθενές χρώμιο που είναι καρκινογόνο.

Πρόσθετη επιβάρυνση υπάρχει επίσης από τα απόβλητα των παράκτιων αστικών και τουριστικών περιοχών, όπου επίσης παρατηρούνται ανεπάρκειες στην ύπαρξη ή λειτουργία των βιολογικών καθαρισμών, αλλά και από τις μεγάλες εγκαταστάσεις ιχθυοκαλλιεργειών που επιβαρύνουν τοπικά. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, ο Βόρειος Ευβοϊκός παρουσιάζει αυξημένες συγκεντρώσεις θρεπτικών πυριτικών, νιτρικών και φωσφορικών, κυρίως σε βάθη μεγαλύτερων των 100 μέτρων και αυξημένες επιφανειακές τιμές αμμωνιακών.

Αντί άλλης συντεταγμένης προστασίας από την Πολιτεία, με τα νέα σχέδια των κυβερνήσεων ο Ευβοϊκός περικυκλώνεται από νέες μονάδες παραγωγής ηλεκτρισμού!

Οι κινητοποιήσεις

Ο Βόρειος Ευβοϊκός λοιπόν είναι μια θάλασσα που κινδυνεύει τόσο άμεσα που φαντάζει σχεδόν… μαγικό το γεγονός ότι ακόμη σε αυτήν απολαμβάνει κανείς όμορφες ακρογιαλιές και γαλανά νερά, αλλά και το θέαμα των δελφινιών να κολυμπάνε σε κοπάδια πάνω-κάτω κατά το απόγευμα. Σαράντα μία παραλίες ανήκουν σε προστατευόμενα νερά κολύμβησης, ενώ, πέρα από την πληθώρα ψαριών που ζουν στον κόλπο, συναντάμε σ’ αυτόν πληθώρα βενθικών ειδών, όπως οι πολύχαιτοι (52%) μαλάκια (19.5%, όπως κυδώνια, γυαλιστερές, ?μύδια, στρείδια, αχιβάδες, καλόγνωμες), δίθυρα μαλάκια και κεφαλόποδα (θράψαλα,καλαμάρια, μόσκιοι, σουπιές, χταπόδια), καρκινοειδή (16%, π.χ. καβούρια, γαρίδες, καραβίδες, αστακοί) και άλλα πολλά.

Κατά την τελευταία διετία, οι κάτοικοι της περιοχής, ανήσυχοι τόσο από την ορατή πλέον επιδείνωση της κατάστασης αλλά και από την ολική αδιαφορία της πολιτείας και των τοπικών Αρχών, έχουν αρχίσει να οργανώνουν τη διαμαρτυρία τους και τα αιτήματά τους τόσο προς τα αρμόδια υπουργεία όσο και προς την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ηδη, από το 1998 είχαν γίνει δράσεις από την Greenpeace, ενώ το 2002 η περιβαλλοντική αυτή οργάνωση είχε καταλάβει τις εγκαταστάσεις φόρτωσης αποβλήτων της ΛΑΡΚΟ σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Τότε είχε δοθεί η υπόσχεση ότι μέχρι τέλους του 2004 η επιζήμια πρακτική της εταιρείας θα σταματούσε. Υπόσχεση που διαψεύσθηκε απολύτως.

Η Επιτροπή Πρωτοβουλίας για την προστασία του Βόρειου Ευβοϊκού Κόλπου (Ευβοϊκός SOS) φέρνοντας κοντά πολίτες και σωματεία περιβαλλοντικά αλλά και επαγγελματικούς συλλόγους παράκτιας αλιείας πραγματοποίησε τον Απρίλιο του 2011 μεγάλη συγκέντρωση ενημέρωσης και διαμαρτυρίας στη Λίμνη Ευβοίας, στην οποία ήταν καλεσμένες οργανώσεις αλλά και επίσημοι τοπικοί φορείς από όλα τα δημοτικά διαμερίσματα που «ακουμπούν» στον Βόρειο Ευβοϊκό. Ακολούθησε και άλλη συνάντηση στη Χαλκίδα τον Μάιο του 2011, διαβήματα προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, κλπ., κλπ. Οι απαντήσεις;

Από γραφειοκρατικές ανταποκρίσεις του στυλ «είμαστε ενήμεροι» και «το θέμα βρίσκεται στον δημόσιο διάλογο που διεξάγει ο Επίτροπος», μέχρι τις διαβεβαιώσεις της γενικής γραμματέως της Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Καραβασίλη και τις εκκλήσεις προς τη ΛΑΡΚΟ να συμμορφωθεί. Από το 1998 περιμένουν όμως οι πολίτες να γίνουν τα απαιτούμενα. Και πλέον απαιτούν τα αυτονόητα. Συγκεκριμένα, με το ψήφισμα που εξέδωσαν μετά τις τελευταίες συναντήσεις και κινητοποιήσεις τους, διεκδικούν μεταξύ άλλων τα εξής:

α) την άμεση εφαρμογή του κανονισμού 1967/2006 της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη μεσογειακή αλιεία και την υπεραλίευση, β) να μειωθούν οι ώρες αλιείας μέσα στο 24ωρο και οι συνολικές μέρες σε όλη τη χρονική περίοδο που ψαρεύουν οι μηχανότρατες, μέχρι την οριστική απόσυρσή τους που παραμένει πάγια απαίτηση, γ) να μειωθεί ο χρόνος ψαρέματος των γρι-γρι κατά δύο μήνες.

Τα παραπάνω αιτήματα, μαζί με άλλες σκέψεις για τη δημιουργία θαλάσσιων πάρκων και για ελέγχους για παράνομες πρακτικές τόσο από επαγγελματίες όσο και από ερασιτέχνες ψαράδες, έχουν ως σκοπό την προστασία των μη εμπορεύσιμων ψαριών και της αναπαραγωγής των ειδών.

Φυσικά, ταυτόχρονα με τα παραπάνω, ζητούν την απαγόρευση της εναπόθεσης της σκουριάς της ΛΑΡΚΟ, τη δημιουργία βιολογικών καθαρισμών και πληθώρα άλλων μέτρων προς αντιμετώπιση των προβλημάτων που έχουμε αναφέρει ως τώρα.

Εν κατακλείδι

Στη Λίμνη Ευβοίας έχω περάσει όλες τις διακοπές των παιδικών μου χρόνων, και όχι μόνο. Το χωριό του πατέρα μου, αυτό το αμφιθεατρικό «παραμύθι» στο κέντρο του Βόρειου Ευβοϊκού, με τη θάλασσα στα πόδια σου και το βουνό ακριβώς πίσω σου, μου έχει προσφέρει αμέτρητες αναμνήσεις.

Είναι ίσως το μοναδικό μέρος που έχω βρεθεί και, ενώ δροσιζόμουν στην άκρη του κύματος, από πάνω μου «έπεφτε» ελαφριά η σκιά του πεύκου. Εκεί, όταν ήμουν έφηβη, μεθυσμένη ένα βράδυ, καθόμουν με την παρέα μου στην άκρη της ακρογιαλιάς και κοιτούσαμε τον σκοτεινό ουρανό. Ξαφνικά απέναντί μας το βουνό έλαμψε, σαν να παίρνει φωτιά, και μετά από λίγο έσβησε. Τα σενάρια για πυρκαγιά, αρχικά, και για εξωγήινους στη συνέχεια έδιναν και έπαιρναν. Και συνεχίζονταν όσο βλέπαμε την επανάληψη του παράξενου φωτός.

Τώρα ξέρουμε: το απόκοσμο και φαντασμαγορικό θέαμα δεν είναι τίποτ’ άλλο από μια γήινη δραστηριότητα που δεν σέβεται το ίδιο της το σπίτι: τη ΓΗ!

Φρέσκα ψάρια με νικέλιο, χρώμιο και υδράργυρο

Σύμφωνα με την Greenpeace, αν ένα παιδί κατανάλωνε ημερησίως 65 γραμμάρια ψάρια που προέρχονται από τις περιοχές αποθέσεων της ΛΑΡΚΟ στον Βόρειο Ευβοϊκό για έναν ολόκληρο χρόνο, θα υπερέβαινε τα όρια κατανάλωσης νικελίου, χρωμίου και υδραργύρου. Η υπερβολική συγκέντρωση αυτών των τοξικών ουσιών στον ανθρώπινο οργανισμό συνδέεται με νευροαναπτυξιακές διαταραχές

Αν καταναλώνονται ψάρια αποκλειστικά από τις περιοχές αποθέσεων της ΛΑΡΚΟ

Νικέλιο 1,5 φορές πάνω από τα όρια

Χρώμιο 1,6 φορές πάνω από τα όρια

Υδράργυρος 1,5 φορές πάνω από τα όρια

Κάδμιο Στα όρια Χωρίς να ληφθεί υπόψη η πρόσληψη από άλλες πηγές

Το 2008, ύστερα από πίεση των τοπικών κοινωνικών και των περιβαλλοντικών οργανώσεων το ΥΠΕΚΑ έδωσε χρονοδιαγράμματα και νέους όρους για τη βελτίωση των περιβαλλοντικών όρων και κάλεσε την εταιρεία να συμμορφωθεί. Αυτό δεν συνέβη.

Πριν από το 1960 στην ευρύτερη περιοχή του Μαρτίνου υπήρχαν 150.000 αιγοπρόβατα και ένας τεράστιος ελαιώνας που ξεκινούσε από τον δρόμο του Ακραιφνίου κι έφτανε μέχρι τη θάλασσα. Ο κόσμος ζούσε από την κτηνοτροφία, τη γεωργία και την αλιεία, γιατί η Λάρυμνα ήταν πολύ καλός ψαρότοπος.